802.11b

– standard sieci bezprzewodowych zaakceptowany przez IEEE w 1999 roku. 802.11b (Wi-Fi – wireless fidelity) wykorzystuje częstotliwość ok. 2,4 GHz, metodę modulacji DSSS i pozwala na transmisje danych z prędkością 1, 2, 5.5 albo 11Mb/s. Ma zasięg 46 m w pomieszczeniu i 96 m na otwartej przestrzeni. Materiały takie jak metal, woda lub beton znacznie pochłaniają fale i obniżają jakość sygnału. Standard 802.11b przewiduje wykorzystanie algorytmów do wykrywania sygnałów zagłuszających oraz unikania kolizji podczas komunikacji wielu radiowych kart sieciowych. Odpowiednie anteny ze wzmacniaczami mogą zwykle osiągać zasięg do 8 km (udało przeprowadzić się transmisję na odległość 120 km!). Spektrum 802.11b jest podzielone na 14 kanałów o szerokości 22 MHz, przy czym tylko trzy kanały nie pokrywają się w swoich zakresach. W Polsce można wykorzystywać tylko pasma od 2400,0 do 2483,5 MHz, czyli od kanały od 1 do 13.

Niektórzy producenci wprowadzili własne produkty dające prędkość 22, 33 oraz 44 Mb/s oparte na standardzie. Swoją modyfikację nazwali 802.11b+, ale nigdy nie stała się ona standardem uznanym przez IEEE. Często też powoduje problemy w nawiązaniu połączeń z innymi urządzeniami, które nie obsługują tego rozszerzenia.

Post navigation