(ang. Direct Memory Access – bezpośredni dostęp do pamięci) – technika pozwalająca niektórym urządzeniom uzyskiwać bezpośredni dostęp do modułów pamięci operacyjnej, a więc bez pośrednictwa procesora. Jeśli na przykład karta graficzna potrzebuje informacji zawartych w pamięci i transfer danych przeprowadzony jest bez DMA, proces ten odbywa się za pośrednictwem procesora. Dane są ładowane ze źródła do procesora, z procesora do karty. W wersji DMA karta przejmuje kontrolę nad systemem i pobiera potrzebne informacje bezpośrednio z pamięci. Odciąża to procesor, który wykonywane operacje może wykonywać krócej. Ten tryb przesyłania przydaje się szczególnie w systemach wielozadaniowych, kiedy podczas przesyłania danych do i z dysku procesor może zająć się innymi zadaniami. Wykorzystywanie tego trybu przesyłania na komputerze bazującym na DOS lub Windows 3.x (bądź innym systemie bez wielozadaniowości) jest bezcelowe.
Zamieszczona poniżej tabelka pokazuje maksymalne szybkości transferu dla danego trybu DMA oraz jaki interfejs wykorzystuje dany tryb:
| Standard ATA | Transfer | Tryby DMA |
| ATA | 2,1 MB/s | Single Word 0 |
| ATA | 4,2 MB/s | Single Word 1 |
| ATA | 8,3 MB/s | Single Word 2 |
| ATA | 4,2 MB/s | Multiple Word Mode 0 |
| ATA-2 | 13,3 MB/s | Multiple Word Mode 1 |
| ATA-3 | 16,6 MB/s | Multiple Word Mode 2 |
| ATA-4 | 33,3 MB/s | UDMA Mode 2 |
| ATA-5 | 44,4 MB/s | UDMA Mode 3 |
| ATA-5 | 66,6 MB/s | UDMA Mode 4 |