– technika przetwarzania grafiki, która zapobiega zniekształceniom teksturowanych obiektów. Oderwane od realiów, powyginane powierzchnie powstają w sytuacjach, gdy tekstury pokrywające dany wielokąt są skalowane względem jednego czynnika. Przyczynia się to do powstania absolutnie nierealnych powiększeń tekstur między poszczególnymi wielokątami. Rozwiązanie jest dość proste – tekstury znajdujące się w tyle muszą mieć mniejszy poziom szczegółów niż te z przodu. Właśnie to realizuje korekcja perspektywy. Pojedyncze tekstury są skalowane we właściwej perspektywie zależnie od kąta widzenia i odległości danego obiektu od obserwatora.
Przykład zastosowania korekcji perspektywy:
Bez zastosowania korekcji perspektywy - napis z lewej strony na ścianie uległ dużym zniekształceniom
Po zastosowaniu korekcji perspektywy - napis stał się czytelny i nie ma już wybrzuszeń