(ang. Advanced Technology Attachments) – interfejs systemowy PC przeznaczony do komunikacji z dyskami stałymi. Standard ATA jest ciągle rozwijany w kierunku zwiększania szybkości transmisji. Początkowo stosowano oznaczenia ATA-1, -2 itd., obecnie używa się określeń związanych z zegarem taktującym interfejs: ATA/33, ATA/66 i ATA/100.
ATA – ustanowiony w 1981 r. pierwszy standard interfejsu dysków twardych wykorzystywanych w komputerach PC/AT. Oferował on przepustowość 8,3 MB/s. Szerokość szyny danych w tym interfejsie wynosi 16 bitów, a maksymalna liczba obsługiwanych urządzeń – 2. Przez interfejs ATA obsługiwane były tylko i wyłącznie dyski twarde – napędy CD-ROM i inne urządzenia wymagały odrębnych interfejsów. Dziś już praktycznie nie jest wykorzystywany w swej pierwotnej wersji.
ATA-2 – wprowadzone w 1994 r. rozszerzenie standardu ATA. Podstawowe zmiany to: zwiększenie przepustowości magistrali danych do 16,6 MB/s, dodanie sprzętowej kontroli przepływu danych, obsługa nowych trybów transmisji PIO i DMA, dodanie nowej metody adresowania sektorów LBA oraz funkcja „Identify drive”, czyli automatyczne rozpoznanie zainstalowanego w komputerze dysku.
ATA-3 – rozwinięcie standardu ATA-2. Nie wprowadzono żadnych szybszych trybów transmisji, lecz przede wszystkim usprawniono dotychczasowe osiągnięcia (zwiększenie bezpieczeństwa składowanych danych). Nowinką w tej specyfikacji było pojawienie się zarządzania energią oraz technologii S.M.A.R.T. Na rynku zaistniał w 1996 r.
ATA-4 – kolejna, wprowadzona w 1997 r. specyfikacja interfejsu ATA. Nowością jest pojawienie się mechanizmu korekcji i detekcji błędów nazwanego CRC – Cyclical Redundancy Check (tzw. transmisja nadmiarowa). Polega to na tym, że domyślnie transfer przeprowadzany jest z maksymalną możliwą prędkością, zaś w przypadku błędu szybkość przesyłu jest redukowana do wolniejszego trybu. Podobny mechanizm korekcyjny wykorzystywany jest np. w napędach CD-ROM. Ponadto specyfikacja ta definiuje nowy tryb komunikacji Ultra DMA Mode 2 o szybkości maks. 33,3 MB/s.
ATA-5 – specyfikacja interfejsu ATA (rok 1999) i kolejny wzrost maksymalnych szybkości transferu. Dodano dwa nowe tryby DMA o szybkościach maks. 44,4 oraz 66,6 MB/s. Nowością jest specjalny rodzaj przewodu, eliminujący ewentualne błędy w komunikacji (spowodowane zakłóceniami elektromagnetycznymi emitowanymi przez różne urządzenia). O ile wtyczka oraz gniazdo ATA-5 mają tak jak w poprzednich specyfikacjach 40 pinów, to kabel jest 80-żyłowy. Pomiędzy kable sygnałowe wpleciono chroniące przed zakłóceniami kable uziemienia. Patrz też: ATAPI.
Tryby pracy dysków twardych opartych na ATA:
| Standard ATA | Transfer | Tryby PIO |
| ATA | 3,3 MB/s | Mode 0 |
| ATA | 5,2 MB/s | Mode 1 |
| ATA | 8,3 MB/s | Mode 2 |
| ATA 2 | 11,1 MB/s | Mode 3 |
| ATA 3 | 16,6 MB/s | Mode 4 |
| Standard ATA | Transfer | Tryby DMA |
| ATA | 2,1 MB/s | Single Word 0 |
| ATA | 4,2 MB/s | Single Word 1 |
| ATA | 8,3 MB/s | Single Word 2 |
| ATA | 4,2 MB/s | Multiple Word Mode 0 |
| ATA-2 | 13,3 MB/s | Multiple Word Mode 1 |
| ATA-3 | 16,6 MB/s | Multiple Word Mode 2 |
| ATA-4 | 33,3 MB/s | UDMA Mode 2 |
| ATA-5 | 44,4 MB/s | UDMA Mode 3 |
| ATA-5 | 66,6 MB/s | UDMA Mode 4 |