– system symulujący cechy i funkcje ludzkiego umysłu. Poszukiwania rozumnych form oprogramowania komputerów zapoczątkowane zostały w latach ’70 w postaci tzw. systemów eksperckich i doradczych. Ich zadaniem jest gromadzenie wiedzy, jaką w zakresie wybranej tematyki posiadają wybitni specjaliści, a następnie – w trybie dialogowym – udostępnianie tej wiedzy użytkownikom systemu. Istotą sztucznej inteligencji jest to, że po wprowadzeniu warunków brzegowych, komputer wykonuje olbrzymią ilość logicznych operacji na owej bazie wiedzy oraz wnioskowań na podstawie przeprowadzonych symulacji. Największe zastosowanie systemy doradcze i eksperckie znalazły w diagnostyce medycznej i technicznej. Zagadnienia te są rozwijane obecnie pod mianem komputerowych systemów decyzyjnych, wręcz nieodzownych np. w kosmonautyce. Na analogicznych zasadach opierają się też komputerowe implementacje tych gier, w których nie da się opracować tzw. strategii wygranej. Zwycięstwa arcymistrza szachowego nad inteligentnie oprogramowanym superkomputerem świadczą o tym, jak bardzo maszyna ustępuje umysłowi ludzkiemu. Choć przewyższa człowieka pod względem pojemności i trwałości przechowywania danych oraz szybkości symulacji i kompleksowego opracowania dużych zasobów informacji, to jednak nadal zupełnie brak jej nowatorstwa, twórczej wyobraźni i pomysłowości, niezbędnych w sytuacjach nie przewidzianych przez programistów.