(ang. Pulse Code Modulation – PCM) – jest sposobem zamiany sygnału analogowego na sygnał cyfrowy poprzez zastosowanie operacji próbkowania, kwantowania i kodowania. Sygnał mowy jakości telefonicznej (sygnał mowy o paśmie od 300 Hz do 3400 Hz) próbkowany jest 8000 razy na sek., a następnie każda próbka kodowana jest 8-bitowym słowem kodowym (czemu odpowiada 256 poziomów kwantowania). W rezultacie uzyskuje się sygnał o przepływności binarnej (liczba bitów na jednostkę czasu) 64 000 bit/sek. (64 kbit/sek.). Sygnał ten oznaczany jest w Europie jako E0, zaś w Ameryce jako DS0. Stanowi on podstawowy kanał cyfrowy, który może być zwielokrotniony (tworząc sygnał cyfrowy o wyższej przepływności) dla efektywnego wykorzystania medium transmisyjnego. Np. 32 sygnały E0 tworzą sygnał E1 o przepływności 2048 Mbit/sek. W systemie wielokrotnym PCM 30/32 trzydzieści sygnałów E0 wykorzystuje się zwykle do przesłania 30 różnych rozmów (dokładniej – do utworzenia 30 jednokierunkowych kanałów rozmownych);
pozostałe dwa sygnały E0 tworzą kanał synchronizacji ramki, umożliwiający w odbiorniku identyfikacje poszczególnych sygnałów E0 (w kanale tym realizowane są także inne funkcje) oraz kanał sygnalizacji.