– opracowany w 1980 roku przez Sony i Philipsa standard zawiera specyfikacje dotyczące cyfrowych płyt Audio CD. Księga ta określa, w jaki sposób na kompaktach mają być zapisywane dane oraz informacje adresowe.
Na początku nagranego zbioru danych znajduje się spis zawartości, noszący nazwę Table of Contents (TOC). Red Book opisuje także budowę ścieżek, których płyta Audio CD może mieć maksymalnie 99. Ścieżki te są podzielone na sektory, z których każdy zawiera 2352 bajty.
Sektory stanowią najmniejszą adresowalną jednostkę na płycie CD. Tzw. ramki minut/sekund określają fizyczny adres danego sektora. Podczas odtwarzania płyty Audio CD w ciągu jednej sekundy odczytywane jest 75 sektorów.
W katalogu zawartości dysku (TOC) znajdują się liczby i adresy startowe oraz informacja o typie kompaktu (Data-CD, Audio-CD). Tzw. ścieżka wstępna (LIA) jest pierwszą ścieżką zawierającą rzeczywiste dane, natomiast katalog zawartości znajduje się w wydzielonym obszarze. Cały obszar cyfrowych informacji zamyka ścieżka końcowa (LOA).
Na początku nagranego zbioru danych znajduje się spis zawartości, noszący nazwę Table of Contents (TOC). Red Book opisuje także budowę ścieżek, których płyta Audio CD może mieć maksymalnie 99. Ścieżki te są podzielone na sektory, z których każdy zawiera 2352 bajty.
Sektory stanowią najmniejszą adresowalną jednostkę na płycie CD. Tzw. ramki minut/sekund określają fizyczny adres danego sektora. Podczas odtwarzania płyty Audio CD w ciągu jednej sekundy odczytywane jest 75 sektorów.
W katalogu zawartości dysku (TOC) znajdują się liczby i adresy startowe oraz informacja o typie kompaktu (Data-CD, Audio-CD). Tzw. ścieżka wstępna (LIA) jest pierwszą ścieżką zawierającą rzeczywiste dane, natomiast katalog zawartości znajduje się w wydzielonym obszarze. Cały obszar cyfrowych informacji zamyka ścieżka końcowa (LOA).