(ang. byte) – jednostka służąca do mierzenia ilości informacji. Jednostką informacji może być jeden znak lub litera. Jeden bajt składa się z 8 bitów. 8 bitów to liczby w systemie bin od 00000000 do 11111111, czyli od 00 do FF w szesnastkowym, czyli od 0 do 255 w dziesiętnym. Stąd w jednym bajcie możliwe jest zapisanie jednego z 256 znaków. Pochodzi z okresu dominacji procesorów 8-bitowych. W systemie dwójkowym bajt może przyjmować 256 różnych stanów, którym przypisuje się określone znaczenie informacyjne: np. kody ASCII lub ANSI wiążą owe stany ze znakami alfanumerycznymi i sterującymi. Z uwagi na wielość metod kodowań i kompresji danych, ilość bajtów nie odzwierciedla wprost ilości zawartych informacji, a jedynie wytycza fizyczne obszary zajętości na tle potencjalnych możliwości danego systemu. W wielokrotnościach tej jednostki (kilo-, mega-, gigabajtach) podaje się więc wielkość plików, pojemność nośników i zasobność wszelkiego rodzaju pamięci. Z uwagi na system dwójkowy, krotność wyrażana prefiksem kilo- [K] oznacza tu nie tysiąc, lecz dokładnie 1024 (210 – dwa do potęgi dziesiątej), stąd:
1 kilobajt [KB] = 1024 B
1 megabajt [MB] = 1024 KB = 1 048 576 B
1 gigabajt [GB] = 1024 MB = 1 048 576 KB = l 073 741 824 B.