E-mail lub poczta elektroniczna, mailbox, telebox

(ang. electronic mail) – obok usług WWW, najpopularniejsza usługa sieci Internet. W przeciwieństwie jednak do WWW, jest to usługa stara, jak sam Internet. Usługa polega na przesyłaniu listów w formie elektronicznej, również z załącznikami (dowolnymi plikami), do adresata posiadającego internetowe konto pocztowe. Elektroniczna przesyłka może dotrzeć do adresata w ciągu nawet kilkunastu sekund. Wiąże się to ze znikomymi kosztami po stronie nadawcy. Szybkość i minimalne koszty spowodowały dynamiczny wzrost popularności tej usługi w ostatnich latach. Inną zaletą jest fakt, że list ma formę pisaną – zawsze możemy się do niego odwołać, w przeciwieństwie do rozmowy telefoniczne, która może nam wylecieć z głowy. Taka poczta jest poza tym bardziej ekologiczna – nie zużywa się w ogóle papieru w przeciwieństwie do faksu. Co więcej: w takim liście może być zawarty dowolny plik, więc można nagrać kawałek rozmowy, gdy mamy dostęp do komputera z kartą dźwiękową, można przesłać zdjęcie, gdy mamy dostęp do skanera lub cyfrowego aparatu fotograficznego. Można by te zalety mnożyć i mnożyć.

Internetowy adres pocztowy składa się z nazwy użytkownika, znaku @ (w Polsce popularnie nazwanego małpą, po angielsku określanego słowem at) oraz oznaczenia serwera, na którym jest założone konto pocztowe adresata (patrz serwer poczty e-mail).

Terminem, z którym warto się zapoznać, jest POP. Jest to pewien standard internetowy, wysoce ułatwiający życie ludziom, którzy nie są stale podłączeni do Internetu (czyli 24 godziny na dobę), lecz łączą się z nim co jakiś okres czasu za pomocą modemu. Wyobraźmy sobie taką sytuację: ktoś napisał do nas list, a my aktualnie nie jesteśmy podłączeni do Internetu. Co wobec tego dzieje się z listem? Jeśli komputer, z którym łączymy się przez modem, obsługuje POPa, to wówczas list taki jest magazynowany na tym komputerze i przekazywany na nasz komputer, gdy uruchamiamy program pocztowy na naszym komputerze, np. Eudorę, The Bat lub Microsoft Outlook.

Informacje praktyczne:
– nazwa użytkownika najczęściej nie jest imieniem i nazwiskiem adresata; jest to dowolna nazwa wybrana przez użytkownika, lecz najczęściej ograniczona względami technicznymi do 7 – 14 znaków, różnych od znaków specjalnych i przeważnie pisana małymi literami. Przykłady: jannowak@firma.pl., jurek@poland.com.
– wielkość przesyłanych listów elektronicznych może być ograniczona przez dostawcę Internetu, z którego usług korzysta użytkownik, do określonej pojemności na dysku serwera, na którym są składowane przesyłane informacje (może to być np. 500 kB, 5 MB).
– dla osób, które z jakichś przyczyn nie mogą zainstalować programu do obsługi poczty lub sprawdzają swoją pocztę z różnych komputerów (np. na uczelni, z kawiarenki internetowej) polecane są konta, które można sprawdzać z poziomu strony WWW np. Obsługa takiego konta jest bardzo prosta nawet dla niedoświadczonego użytkownika.
– jeżeli uważasz, że twój adres e-mail jest zbyt długi (np. jurek@aurora.put.poznan.pl), co czyni go zbyt trudnym do zapamiętania skorzystaj z usług jednej z firm, która da ci nowy adres – tzw. „alias” – wysyłając pocztę na nowy adres, trafi ona na twój stary adres (nie musisz zmieniać konfiguracji programów pocztowych).
– na stronach WWW często można spotkać wyróżnione (podkreślone) adresy pocztowe. Klikając na nie kursorem myszy użytkownik może szybko wysłać list elektroniczny pod dany adres.

Korzystając z programów pocztowych możemy się spotkać z takimi terminami:
From: – nadawca
To: – tu należy wpisać adresata lub adresatów (najczęściej oddzielamy ich przcinkami)
Cc: – adresy, do których chcemy przesłać kopię listu
Attachments: – dołączone pliki (załączniki)
Subject: – temat listu

Użytkownicy trafili tutaj szukając: Telebox skrzynka

Post navigation