(ang. Integrated Services Digital Network) – sieć cyfrowa z integracją usług, realizowana drogą kablową poprzez dwa kanały linii telefonicznych; strumień danych cyfrowych pozwalający przesłać sygnały audio z dużą dynamiką i w pełnym zakresie pasma akustycznego. Po stronie nadawczej i odbiorczej niezbędny jest zaawansowany modem zintegrowany z czterokrotną kompresją danych. Rozwinięte systemy ISDN mają pojemność do 30 kanałów i są stosowane w ponad 40 krajach świata. W radiu przy pomocy ISDN realizuje się transmisje sportowe i bezpośrednie koncerty, a także relacje reporterskie i korespondencje z najbardziej odległych miejsc. Zaprojektowana jest dla świadczenia całkowicie prześroczystej transmisji od terminala do terminala (ang. end-to-end) sygnałów głosowych, danych, wizyjnych i obrazów statycznych w powszechnej komutowanej sieci telefonicznej PSTN (ang. Public Switched Telephone Network). Zalecenia dotyczące sieci ISDN zostały opracowane przez CCITT, obecnie ITU-T. Abonenci mają dostęp do usług telekomunikacyjnych za pośrednictwem znormalizowanych styków. Zdefiniowano dwa rodzaje dostępu: dostęp podstawowy (ang. Basic Rate) – 144 kbit/sek., realizowany za pomocą dwóch kanałów B o przepływności 64 kbit/sek. i jednego kanału sygnalizacyjnego D – 16 kbit/sek.; dostęp pierwotny (ang. Pimary Rate) dla szybkości 2.048 Mbit/sek. w Europie i 1.544 Mbit/sek. w USA, Japonii i Kanadzie, realizowany najczęściej jako 30B+D (kanał D o przepływności 64 kbit/sek.) lub kombinacja kanałów B, D i H0 (H0 o przepływności 384 kbit/sek.). Dostęp podstawowy umożliwia realizację dwóch jednoczesnych i niezależnych połączeń do transmisji np. sygnałów mowy i danych. Dostęp pierwotny zaprojektowano dla zastosowań wymagających więcej niż dwóch jednoczesnych połączeń.